Melikem serisinde en azından kitap formatında derleyip toplayana kadar bir şeyler yazmasam da yaşadıklarımızı satır başları halinde paylaşalım istedim. Buyurun Melikem bakalım bu aralar neler yapıyor:
- Artık sandalye kullanabiliyor. İlk büyük icraatı mutfak dolabının tepesine çıkıp un almak, buzdolabının tepesinden de yumurtaları alıp pasta çırpmaya başlamış. Son anda annemizin müdahalesi ile pastayı yedik.
- Bir yandan meyve, sebzeler ve yemeklerdeki vitaminleri merak ediyor. Her kaşık yemek sonrası pazularını şişiriyor ve sandalyede ayağa dikilip büyüdüm mü diye soruyor..
- Öte yandan büyümek istemediğini de öğrendik. Büyümekten korkuyormuş. Bedeninin değişeceğinden korkuyor sanırım. Ya Hulk falan izledi, ya da Shrek
- Bol bol yeni kıyafetler giyiyor, süslenip dansediyor. Saçlarını tarıyor, ayna kullanıyor.
- Bahçede oynamayı ve ağaçlara tırmanmayı seviyor. Bisiklete biniyor.
-Havanın dondurma yiyecek kadar sıcak olup olmadığını henüz babaya sorarak kontrol ediyor. Baba da bu konuda küçük yalanlar söylüyor kızı hasta olmasın diye. ama dilini çıkarıp eliyle kornet işareti yapması çok güzel..
- Son izlenimi ise afedersiniz ineklerin süt işediği kanısında...
Şimdilik haberlerimiz bu kadar efendim. (*) 2009
2 Yorumlar
bende de ikiz var ya(sanırım sizinki ile yaşıtlar);aklımda kalan son hikayemizi de sizle ben paylaşayım.bir hafta kadar önce kolunda et beni mi kene mi pipirikliliği ile acile gittik,laboratuar önünde bekliyoruz,5-6 başka kadın hasta ile beraber.acil serviste 25 kişi filan var(hepsi acil değil ama...)ortalık sessiz,bizim erkek,çan çan sürekli konuşuyor,soruyor,irdeliyor filan.ben kendisine "oğlum burası hastanenin acil kısmı,insanlar çok hasta olabilir,kimse konuşmazken sen konuşup insanları rahatsız ediyor olabilirsin,bir sus istersen"dediğimde bir teyze takriben 65 yaşlarında,sözüme karıştı "ah oğlum,benim evde bir torun var,ele sığmıyor,canavar,canavar,bu onun yanında melek"
bizimkinin zoruna gitmiş olacak ki; teyzeye doğru döndü ve "sen beni evde görmedin ama"
Allah acılarını göstermesin...