Bazen hayatın bir türlü denk gelmeyen zamanlar bütünü olduğunu düşünüyor musunuz siz de?
Hep birbirine geç kalmakla erken gelmek arasında dolanıp asla tam vaktinde bir arada olamadığınızı hissediyor musunuz?
Ömrünüz beklemekle mi geçiyor yoksa bekletmekle mi?
Bir gün biriyle saatlerinizi buluşma vaktine ayarlayıp, tam da sözleştiğiniz yerde karşılaşmayı başardığınızda artık hayatlarınız sona erene kadar ayrılmayacağınızı düşünecek kadar umutsuz vaka mısınız?
Klübe hoşgeldiniz! :)
Ben bazen hayatın bir türlü denk gelmeyen zamanlar bütünü olduğunu düşünüyorum. Birini ya erken geldiği için kabul etmiyor ya da geç geldiği için kovuyorum. Birilerinin hayatna dahil olmak istediğimde ya erken gelmiş olduğumu fark edip sonra gelmek için geri dönüyorum ya da geç gelip kendimden utanıyorum. Bazen bu iki eylemi aynı insanda gerçekleştiriyor ve merak ediyorum: Acaba bir gün bir şekilde denk gelecek miyiz?
Bazı cümleler üşüşüyor beynime yüzyıllardır söylenegelen… “Her işte bir hayır vardır” gibi, “Her iyinin içinde bir kötü, her kötünün içinde bir iyi vardır” gibi…
Ah bu cümleler… İnsanın elinden kayıp gidenlerin yasını tutmasına bile izin vermiyor bazen…
Zaman akıp giderken, şanslar da kayıp gidiyor…
Şehnaz Baykuş – 18.06.2010
0 Yorumlar