Tarihimize sahip çıkmıyoruz...
Geçmişimiz çürüyüp gidiyor gözümüzün önünde...
Ne dur diyebiliyoruz zamana, ne de akıp gitmesin diyebiliyoruz...
Oysa bu kadar nankör olmasak, sahip çıksak değerlerimize, geleceğimiz daha aydınlık olur...
Nankörlük kanımıza işlemiş!
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın olmuş hep cümlemiz!
At gözlüklerini atmak yerine üst üste takar olmuşuz da haberimiz olmamış...
Zaman geçiyor dur durak bilmeden...
Ardından bakıyoruz bilmeden...
Harabeye dönüyor geçmişin o muazzam ahşap evleri...
Kırılıyor kapı kolları, dökülüyor duvarları...
Bir kapı gıcırtısı, aralık bir pencere...
Uzaktan çoook uzaktan el sallıyoruz geçmişe, sanki o geçmiş bizim değil!
Sanki hiç yaşamadık, onca çile çeken biz değilde bir başkası...
Başkasının hayatıymış gibi yaşıyoruz hayatımızı.
Mış gibi yapıyoruz.
Yarın çok geç olmadan...
(fotoğraf kendi çekimim-İzmir-Asansör Sokağı)
2 Yorumlar