Varlığın; kuralsız, zıvanadan çıkmış bir içeriden ya da dışarıdan kaynaklandığını sandığı, tahammül ve tahayyül edilebilir olasılığın dışına defnedilmiş bir tehdite karşı, karanlık isyanlardan biridir ; iğrenme.
Bizim için o tehdit orada, çok yakındadır. Ama özümseyemeyiz. Farkındalıkla, görmemezlikten gelme arasında olan bir düzlemdir. Bilinçaltının ötesinde, ön lobla, yan kafa lobunun arasındaki merkezi yarık ve kafatasının kalınlığına sıkışmış bir yerde...
Sevme duygusunu açıklayamadığımız kadar vardır belki de iğrenme. Kokudan iğrenme, yemekten iğrenme, ölüden iğrenme, karşı cinsten iğrenme, hayattan iğrenme, kendinden iğrenme.
'İğreniyorum' sonuna eklenebilecek tonlarca kelimeciğe zemin hazırlar. Hayatta herşeyden iğrenme kapasitesine tek sahip olan canlı da herhalde insandan başka bir varlık olamaz.
İğrenme kontrol edilebilinir mi?
Yaşadığın ortam, yediğin yemekler, çiğnemeyeceğin kurallar, önünde olan tabular olmasa, akbabanın yediği gibi ceset yermiydin? İnsan eti kasapta satılsaydı , o etlerle mangal hayali kurarmıydın?
Ya da, bankada değil de morgta çalışıyor olsaydın, ölülerden mi iğrenirdin?
Hamamböceği, evcil hayvan olsaydı antenlerini severmiydin?
İğrenç bir şeyi, tek bir fotoğraf karesinde nasıl güzel bir sanat eserine dönüştürürdün?
Beni kirden, dışkıdan, pislikten ayıran ve uzaklaştıran iğrenme ve mide bulantısı. Gizli anlaşmanın, aynı anda iki yanda birden olması.
Engellenemeyen çürüme, iğrenç ve öl şey olarak ceset, onu gören kişiyle yüzyüze geldiğinde onu daha da altüst eder. Ama aslında o koku, ölüm anlamına gelmez... O, insanın durmaksınız yaşamak için neyden kaçtığını gösterir.
Öyleyse iğrençlik; kirlilik, hastalık değilde , bir kimliği, bir sistemi, bir düzeni rahatsız edendir...
''Nasıl ki yoksa edebi yansıs olmayan bir hayvan
kah şefkatli kah acımasız tanrının gazabına
uğramayan gözbebeği de yoktur iğrenç ve aşağılık.''
Victor Hugo.
Rabbit:453km5saat.blogspot.com/
0 Yorumlar