Acı Nedir?

Hani fotoğraf çekilirken, makinenin sahibi yanlışlıkla görüntü kaydı almaya başlar ama sen yine de o görüntüde, fotoğrafta yer alacağın şekilde donmuş, anı ölümsüzleştirmiş halde kalırsın ya, görüntünün son karelerinde de "Çektin mi?" "İyi çıkmış mı?" gibi laflar da dikkatten kaçmaz, hepsi bir yana o kadar uğraşa rağmen ortada bir fotoğraf olmaz ya. İşte acı budur.

Sana çok komik gelen bir takım langırtlar arasında en iyisini, halk dilinde "Karılı-Kızlı Ortam" olarak adlandırılan arkadaş ortamlarında, muhabbetin doruk noktasında olaya dahil olabilmek için yapmaya kalkışırsın(Hatırlatma: Bir takım langırtlar arasında en iyisini) ancak kimse gülmez ve koskoca ortamda bir anda istenmeyen adam olduğunu düşünürsün de birisi çenesini tutamayıp, "kimse gülmedi" diye izahat getirene kadar da askıda kalırsın. İşte acı budur.

Yine yukarıdaki gibi ortamlarda müzik çalar, pc vs müzik çalan bilumum cihazların başında olursun ve parçaları sen seçersin, güzel bir parça seçtiğinde çalan grup harikadır mükemmeldir ama kötü bir şarkı seçtiğinde bütün suçu sana atarlar ya. İşte acı budur.

Toplu taşıma araçları ve bunların yolcu indirip bindirdikleri duraklarda, sana gözünü dikip aralıksız bakan insanlara söyleyecek bir çift lafın vardır ama bir türlü toparlayamazsın da "Eee şimdi ben bu çift lafı toparlarken, en az bakan adam kadar bakmış olacağım." diyerek, kendi kendine girdiğin dialogda perişan olursun ve neye yanacağını şaşırırsın ya. İşte acı budur.

Daha önce seviştiğin birisiyle en yakın arkadaşlarından birisi henüz sevişmiştir de, bu ilişkiyi ballandırarak anlatırken nereye saklanacağını şaşırırsın ama yine de bir zamanlar dilinden adını düşürmediğin nadide bir şahin kadar eşsiz erkek arkadaşı hiç tanımıyormuş gibi yaparak, aslında kendine bile ne kadar yabancı olduğunu anlarsın ya. İşte acı budur.

İzlediğin tarihi bir filmde ya ana kahraman ya da ana kahramanın en baba düşmanı rolüne büründüğün anda çişin gelir de aniden üzerindeki zırhın altında yapılacak pek fazla birşey olmadığını düşünür, üzerinde öyle bir zırh olmadığına da ancak altına işedikten sonra kanaat getirirsin ya. İşte acı budur.

Uyandığında rüyasını hatırlamayanlar için nöbet tutan birisi her ikisi de rüya arası uyandığında, rüyaları dinleyerek not eder ve sabah kim hangi rüyayı görmüşse anlatır ve aydınlatır. Bunun gerekliliği üzerine girdiğim düşünceler varya. İşte acı budur.

Hoşlandığın ancak hiç tanımadığın kimseyle(kişi) aynı mekanda kırk yılın başı karşılaşırsın da o sana arkası dönük bir şekilde oturur ve senden bihaberdir, üstelik bu gibi bir durumda o önceden tanıdığın birisine benziyorsa ve sen bu gibi elle tutulur bir gerçekle, bu tür bir bahanenin henüz filiz bile vermemiş muhabbetinizi cehennemin dibine göndereceğini bilirsin ya. İşte acı budur.

Doğum gününü unuttuğunuz ya da hiç bilmediğiniz bir arkadaşınız, sizi suçlamadığı halde "Bugün doğum günüm ama kimse kutlamadı." derken olağan üstü bir suçluluk duyarsınız da, eliniz ayağınıza dolaşırken, söyleyeceklerinizi hediye paketi yaparsınız ve paniği belli etmemeye çalışırsınız ya. Ya bana bakın böyle acı mı olur ya? İşte acı budur.İthaf:

""doğum gününde hatırlanmak isteyen herkes nice mutlu yıllara""

Böyle boktan bir blogu zaman ayırıp okursun da yazarın kendisi, yazının sonunda sana olmadık geyiği layık görecekken, sen bir yandan bunları bir takım imgelemlerle desteklemeye başlarsın da yazar konuyu değiştirip, "Ruh acı çekerse, beden feryad eder." diyerek bu sözün açıklamasını da "Bu kadar acı çekerseniz, bu kadar boheme dalarsanız tabi ki ishal olursunuz." şeklinde yapar da, oradan hala okursun okursun ama bir türlü hayallerine kavuşamazsın ya. İşte acı budur.

Yazı kendim de dahil lüks acılar ve anlamsız melankoliler içindeki (ya da kolilenmemiş) herkesi yermektedir. Ayrıca beni bir türlü anlamayan herkese (tam olarak kitleyi kestiremiyorum) öykünmektedir. Bir de şiir var onu da okuyayım


Her ölünüz için en az bir kez gömülürüm sizlerle.

Kalabalığınızla ve kabalıklarınızla.