çaresiz yazı

kendi blogumda da

burada da

çocuk istemediğimi, sorumluluğundan korktuğumu, insanların düşünmediklerini ve bencillikten dolayı çocuk yaptıklarını filan filan filan ... yazmıştım zamanında.

sanmayın düşüncelerim değişti

benim bu düşüncelerimin temelinde çocuk'u korumak vardı her zaman, kendi çektiklerim, izlediklerim, dinlediklerim ve okuduklarımdan sonra bu yaşımda (kendimi zeki sanaraktan) böyle bir düşünceyi/kararı savunmaya başlamıştım.

çocuk dediğin, psikolojisi en hassas, en eğitilecek döneminde bulunan, en etkilenebilen insan formu ya, belli bir yaşa kadar el üstünde tutulması gereken kızlarımızı okula zorla kampanyalarla okula gönderiyoruz, ki ulaşamadıklarımız hala ne geleneklere kurban gidiyorlar, ki töre kurbanları sadece kızlar mı? ya da yaşını gösteremeyen ufacık kocaman çalışan çocuklara ne demeli?? hepimizin bildiği gerçekleri sıralayacak değilim aslında, yapmamalı, ne gerek var...

ama en son olanlar, bu kadar bu kadar bu kadar ağzımı açık bırakan daha sapık bir haberle karşılaşabileceğim aklıma gelmezdi ya, kaç gün şok halinde gezdim kimin umrunda ama, kendi yeğenine tecavüz eden amcalardan veya kuzenini öldüren taciz eden -18'lerden sonra, tüm bir şehrin üstünden geçtiği o kardeşleri düşünmek istemiyorum ya. almıyor ciddiyim bünyem almıyor.

ondan sonra da sorumlu XX bakan çıkıyor tv'ye atlayıp siirt'e gitmek doğru hamle değildir, polislere savcılara müdahale edemeyiz diyor.

yine bilindik konulara giriyorum özür dilerim.

sinirden, umutsuzluktan ne yazacağımı bilemedim çünkü, çünkü bir kampanya başladı 1MK'da, elimizden kalemimizden geleni yapmaya çalışabilmemiz için.

ama inanılmaz derecede çaresiz hissediyorum kendimi.

okuyorsanız

yazın

elimizden bir şey gelmez diyerek oturamayız

denemekten ne zarar gelir

çocuklarımıza dokunmasınlar artık!!!