Efsa... Sıradan Bir Pazar Günüydü

İnsanlık için sıradan bir pazardı

ve ben en son

bir havaalanında görmüştüm yüzünü.

ve sıyrılıp,

kaçıp gitmek istercesine ayrılmıştım kollarının arasından.

Kalırsam ağlayacaktım.

Sıradan bir pazardı...

Ben sana aşıktım.

Bilmem kaç şehir uzaklığındaydım sana.

Kaç şehir gözüm kapalı yaklaşmıştım.

Bugün yine sıradan bir gün

ve ben şu an

seninle yapmadığım bir şeyi yapmak isterdim

Aynı masada oturmak mesela!

Yanyana bardaklar

Aynı tabaktan yemek yemek gibi...

Ya da kahvaltı hazırlamak belki sana...

Yoksun

Yokluğunla bile anlamlanmıyor bir çok şey.

Yalnız senin anlayabileceğin bir dille konuşmak istiyorum sana.

Ama yalnız benim anlayabileceğim bir dille anlat değil.

Sıradan bir günde, sıradan insanlığa ilan etmek, belki istediğim

kraliçeliğimi.

İstediğim

Sıradan bir gün gidişini izlemek belki...

Geleceğini bilerek...

* Bu yazı daha önce Şurada yayımlanmıştır.