Sol Yanım Acıyor Anne

İlk göz ağrım...
Liseye yeni başlamıştım.Duygusallığımı bile bile acımasızca bana verilen ilk şiirdi bu.Kağıtla sınıfa girdiğimde profesyonel bir sahnede böylesine popüler bir şiiri okuyacak olmanın şokundaydım hala.'Ne yapacağım?' bilmiyordum.
Evet ben sahne sevgisiyle büyüdüm hep,ama 'Sol Yanım Acıyor Anne' için hazır değildim.Anlaşılan hiçbir zaman da olamayacaktım.Sınıfımda annesini henüz kanserden kaybetmiş, çok sevdiğim bir arkadaşım vardı.Şiiri üç ay boyunca çalışırken hep provamda yanımdaydı.İşimi öylesine zorlaştırıyordu.Provaların da şiirin de sonu gelmiyordu hiç.Okurken ben ağlıyordum,o ağlıyordu,dinleyenler ağlıyordu.Anlamıştım, yapamıyordum yapamayacaktım...
Üç ay çalıştım,okuyabilmek için çabaladım.Bir gün bile Sevgili Bedirhan Gökçe'yi dinlemedim.Onu tekrar etmek,ondan etkilenmek istemiyordum.Kendime özgü tonumu,vurgumu yapmak istiyordum.Olmuyordu.Daha duygusallığımı yenemiyordum.Bu şiire olan nefretimi daha da perçinliyordu.
Sayılı gün çabuk geçermiş ya, doksan gün öyle çabuk geçiverdi.Program günü sabahtan akşama kadar yaptığım provaların birini bile tamamlayamadım.Koskoca Reşat Nuri Güntekin sahnesi ve ezik duygusal Ayşelon!!!Başarısızlığımdan hiç bu kadar utanç duymamıştım.
Benim neyime şiir okumak?
Sıram gelince sahneye çıktım ve başladım söylemeye:
-Merhaba anne,yine ben geldim...25-30 mısra döküldü dudaklarımdan.Bir titreme duyuldu sesimde sonra...''Ben seni hiç görmedim ki neyi nasıl anlatayım anne?''Gözlerimde yaşlar, sesimde o iğrenç duygusallık okumaya devam ettim.Ben ağladım,karşımdakiler ağladı,arkada suflör ağladı.Yıllar geçti videoyu izleyenler ağladı.
''Sol yanım çok acıyor anne.Seni çok özledim.Çok...'' dedim ve geçtim seyircinin karşısına, oturdum koca sahnede.

''Fikrimden geceler yatabilmirem
Bu fikri başımdan atabilmirem,
Neyleyim ki sene çatabilmirem.
Ayrılık,ayrılık aman ayrılık...
Her bir dertten ala yaman ayrılık...'' şarkısını söyledi bir arkadaşım.Perde kapandı,kabusumun bittiğini o an anladım.Bir daha hatırlamamak için programın CD'sini hiç izlemedim.Aradan 3 yıl geçti.Bir şeyler oldu hislerime,değiştiler.Aynı şiiri bir daha okudum, ilk defa duygusallıkta boğulmadan okudum ve kaydettim.
Şimdi ise ilk kez ''hissetiğimi'' yazıyorum bloga.Galiba seviyorum ben bu şiiri...