Başladığı yerde bitiyor aslında farkında mısın?
Aynı kelimelerden aynı cümleleri kuruyorsun ama hepsi başka bir dile ait. Duydukların beklediklerin aslında ama nedense anladıkların değil çoğu zaman. Aynı gözlerden ayrı ayrı hayatlara bakıyor buluyorsun kendini bir süre sonra. Bildiklerinle yanılmaya, yanılgılarınla yaralanmaya, yaralarınla sanmalara varıyorsun. Kaybolmaya müsait zamanlar arıyorsun kendine, zaman bile bilmezden geliyor, kaybolup gidiyor, unutup duruyor, tanımayıp yok sayıyor ama sen hep aynı zamanda, aynı yerde, aynı şekilde kalıyorsun. Bitiyorsun.
...
Bittiği yerde yeniden başlıyor aslında farkında mısın?
Henüz duymadıklarına dair özlemler biriktiriyorsun içinde farkında bile olmadan. Görmediklerine bırakıyorsun gözlerini geldiklerinde rastlamak için, henüz dillendirmediğin sözlerini yeni diller için ayırıyorsun. Akılsız yüreğinle yüreksiz aklını barıştırmak için çabalıyorsun içten içe. Bir yanını diğer yanından saklayıp da bazen, içinde yine, yeni ve yeniden umut büyütüyorsun. Küçük küçük işaretler buluyorsun kendine; bir gökyüzü mavisine, bir çocuk gülüşüne, bahar yeşiline, bir dost sesine, hayatın kendisine kanıyorsun. Başlıyorsun.
...
Koca bir arafta yaşıyorsun aslında sen ve diken gibi batıyor kokusundan vazgeç(e)mediğin yalnızlığın farkında mısın? Oysa ne varsa içinde hepsi hayat, her şeye rağmen sadece hayat...
Aynı kelimelerden aynı cümleleri kuruyorsun ama hepsi başka bir dile ait. Duydukların beklediklerin aslında ama nedense anladıkların değil çoğu zaman. Aynı gözlerden ayrı ayrı hayatlara bakıyor buluyorsun kendini bir süre sonra. Bildiklerinle yanılmaya, yanılgılarınla yaralanmaya, yaralarınla sanmalara varıyorsun. Kaybolmaya müsait zamanlar arıyorsun kendine, zaman bile bilmezden geliyor, kaybolup gidiyor, unutup duruyor, tanımayıp yok sayıyor ama sen hep aynı zamanda, aynı yerde, aynı şekilde kalıyorsun. Bitiyorsun.
...
Bittiği yerde yeniden başlıyor aslında farkında mısın?
Henüz duymadıklarına dair özlemler biriktiriyorsun içinde farkında bile olmadan. Görmediklerine bırakıyorsun gözlerini geldiklerinde rastlamak için, henüz dillendirmediğin sözlerini yeni diller için ayırıyorsun. Akılsız yüreğinle yüreksiz aklını barıştırmak için çabalıyorsun içten içe. Bir yanını diğer yanından saklayıp da bazen, içinde yine, yeni ve yeniden umut büyütüyorsun. Küçük küçük işaretler buluyorsun kendine; bir gökyüzü mavisine, bir çocuk gülüşüne, bahar yeşiline, bir dost sesine, hayatın kendisine kanıyorsun. Başlıyorsun.
...
Koca bir arafta yaşıyorsun aslında sen ve diken gibi batıyor kokusundan vazgeç(e)mediğin yalnızlığın farkında mısın? Oysa ne varsa içinde hepsi hayat, her şeye rağmen sadece hayat...
Biliyorsun...
6 Yorumlar
edebi hissiyattan yoksun olsam da anladığım kadarıyla şunu söyleyebilirim,gerçekten çok beğendim.tebrikler.
YanıtlaSil@fethiyıldırım: edebi bilgi ve beceriden yoksun olarak karaladığım bu satırları beğendiğiniz için asıl ben teşekkür ederim sağolun :))
YanıtlaSilSevgili Beenmaya;
YanıtlaSilHayat herkesin kendi hikayesini yazdığı zaman süreci...
ve Perde
Sinema veya Tiyatro sahnesi
tercini sen yap
Zaman akıp gidiyor hiç farkında değiliz...
Bu süreçte fiğüranlarız hayata karşı..
Siyah ve Beyazları oynuyoruz...
Yazında değin gibi bazen hep aynı zamanda aynı yerde aynı şekilde kalıyoruz zaman geçse bile sen içinde istediğin gibi yaşıyorsun ama bakıyorsun zaman aynı zaman değil yer aynı yer değil ve anlıyorsun hayatı ama acı çekiyor ve bitiyorsun...
Sanırım açı çektirmek hoşumuza mı gidiyor sorarım sana yada benmi böleyim...
ve yazının sonunda neyin kokusundan vazgeçemiyorsun anlıyamadım.
Yalnızlığın kokusumu yada bir gülün kokusunu seversin vazgecemediğinden dikenine katlanırsın o anlamadamı
yada başka anlamada olabilir,
araf kelimesi cennet ile cehemden arasında bir yol olaması lazım sanırım sen ve diken diyorsun cennetin kokusumu özlediğin için dikenli bir yoldan geçsen bile razısın...
Baya uzun bir yorum oldu kusura bakma güzel ve samimi bir yazı olmuş beyendim yüreğine sağlık...
Biras ağırmı olmuşşşş acaba...
Şaka Şaka...
saygılarımla...
@RoMeo: yanızlığımız hani hep şikayet ettiğimiz yalnızlığımız var ya diken gibi batsa da bir türlü vazgeçemiyoruz ya hani dikeninden, kendisinden işte o nedenle gül'e benzettim, benzetmek istedim aslında ama sanırım beceremedim, anlatamadım :))
YanıtlaSilaraf kısmına gelince öyle değil miyiz aslında hepimiz. yaşadıklarımızla asıl yaşamak istediklerimiz arasında aralarda bir yerlerde değil mi hep gidip gidip gelmelerimiz...
çok teşekkür ederim bu güzel yorum için. sağolasın. sevgiler selamlar...
sevgili beenmaya;
YanıtlaSilkendinize has, anlatım ifadeniz yani uslubunuz var...
yorumunuzda sizin ifade ettiğiniz beceremedim, anlatamadım kelimelerini sizden duymak için yorumumu yazmadım yanlış anlaşılmak istemem size bu ifadeler kullanmak yakışmıyor...
saygılarımla...
@RoMeo: asıl ben yanlış anlaşılmak istemem. ben o kelimeleri nacizane yazdım. sonuç olarak edebi anlamda bilgi birikimim, yeteneğim yok. sadece kendimce karalıyorum ve bu anlamda da hatalarım, anlatım bozukluklarım elbette olacak ve elbette sizler benim görmediklerimi bana gösterip sunacaksınız ki ben de düzeltip kendimi geliştirebileyim. demek istediğim buydu sadece :)))
YanıtlaSilçok teşekkür ederim güzel sözleriniz için...
Lütfen düşüncelerinizle katkıda bulunun.