Biraz Daha Ölmek

Biraz Daha Ölmek

Umutlarımın hiçbir önemi kalmamıştı artık. Mermer bakışlı heykeller gibi beyaz bir seramikten bedenimin, bugünde yenik düştüğüne hiç şaşırmamıştım. Karların çözüldüğü aralık sonunda zihnimdeki tüm işleyiş durma noktasına gelmişti. Paketteki bitmiş tütünüme tekrar tekrar bakıp, biraz daha ölmek istemem bu yüzden. Bu yüzden demir saçlarımdan örülü kafamdaki, ölü kokan günahlar.

Düşüncelerimin azizliğine uğramış, yılgın insanlar çevresinde geçmiş bir ömrün sonunda ele avuca sığabilen ne olabilirdi ki. Umursamaz bir yüz tutmuş ruhum sadece biraz daha ölmek istiyor. Islak tütünümü dudaklarıma götürmeye çalışıyorum. Ve bitmiş tütün paketini avucumda sıkıyorum.

Gözlerimi yumuyorum ve biraz daha ölmek istiyorum. Ardından biraz daha ölmek. Gözlerimi her yumuşumda defolu gözyaşlarını bana akıtıyor. Biliyorum, ben gidince kahkahalar atıyor belki, yüreğindeki nefret yumrularını biraz daha derine gömüyor. Son tütünümü içiyorum ve külünü günahlarıma serpiyorum ve bir kez daha sevmiyorum.

Ve kitapları yakmak istiyorum gece boyunca. Her gece gözlerimi yumunca aynı karanlığı görmekten bıktım. Her şeyi öğrendikçe saflığım ve günahsızlığım yerini hainliğe bıraktı. Söylenmiş son satırı ıslak tütünüm ucuyla yakmak isteyişim bu yüzden.

Bağışlanmayı bekliyorum gözümü açtığım her saat, lütfen bir dakika deyip merhamet dilesem de hiçbir işe yaramayacağını biliyorum. İşte sürgünüm, aforoz edilmiş bir şairde yanımda, aynı zamanda hainde. Bana anlatıyor bir şeyleri, çok vaktimizi almıyor. Bir zamanlar dernek açmış, gazete çıkarmış. Avrupa’yı otostopla gezen bir şairle tanışmış. Benimde o şairle aynı milletten olduğumu öğrenince duygularının durumunu hangi sözcükle anlatacağını bilemiyor. Sonra her gözünü açtığında felsefe öğrenmek için can atarmış ilk başlarda. Sonrası ise gittiği her yerde cahilliği yüzüne vurulmuş. Bir gün gözlerini yummuş ve bir daha açmamış..
Biraz daha ölmek istiyorum. Ve biraz ölüyorum..

Umarım sağırdır, bazen kör olmak işe yaramıyor.