vakit geliyor..*

Yok öyle yağma..

Biterken bugünde de ardımda neleri bıraktım neler yaptım hatırlamaya çalışıyorum..

Sanmıyorum ama bunu başarabileceğimi..

Çünkü aslında ben bu şirinliğin ardında ne nemrut bir insanım bir bilsen..

Bu yüzden de öyle isimsiz kişilere atılan zarfsız pulsuz mektuplar gibi tıpkı..

Ve bi.. iki.. üç.. tıp gibi mi..

Mi?

-miş’cesine..

Bilinmezliğe doğru kapılıyorum.

Durulmayan bir su..

Yada ne bilim embesilce etrafına bakınan uyuz bir tip gibi..

Bazen de şehvetli hayal gücünü fullemiş bir hatun gibi..

Ama en çok yalnız olan.

Ve belkide öyle olduğunu her zaman için sanan..

..

Sanılanın aksine bir hayat yok..

Herkesin olduğu kadar sende aynı oranlarda gülüp eğlenebiliyorsun aslında.

Ama belkide aradakı ucurumu fark edemeyecek kadar da törpülenmiş de olabilir ruhun..

Birini sevmek için harcadıgın vaktı pek tabi nefret etmek içinde harcayabilirsin..

Ben dun gece öyle yaptım..

İntertte gezındıgım kısa vakıt boyunca hergun saatlerımı gecırdgım blogger sayfamdaydım yıne.

Aklıma yazılarımı paylaştıgını fark ettıgım bır arkadasım geldi..

Ona emegımden cok ruhumu calmıscasına nefret etmıstım ılk zamanlarda..

Daha sonra bir iki kelam edince anladım ki bu aslında sanıldıgı kadar kötu değil..

Hernyse yazılarımdan bırkacından aldıgım kelımelerı oldugu gıbı google sayfasına paste ettım..

Sonuclar ınanılmaz…

Öyle aşırı olmasa bırcok forum sıtelerınde ınsanların yazılarımı altına ‘caliope’ dıye ekleyerek paylaştıklarını gordum.. pek bir hoşuma gitti..

Güzeldi de..

Sevıyorum..

Yazmayı.. yaşanılanları kaleme almayı.

Aslında yazarlık değilde kendını yazı dili ile ifade etmek cok ayrıcalıklı ve farklı bırsey..

Derler ya söz ucar, yazı kalır mısalı..

Yazdıgım her yazı aslında bu dunyada bıraktıgım kalıtsal tek sey..

Amaaaa olurda bırgun blogger sıtesı sılınırde tum yazılarımda  patlarsa bilemicem neler yapabılırım..

Sanırım bır guzel oturur aglarım.. aglarım.. her zaman yaptıgım gıbı sonunda da kahkahayı basarım..

..

Uzak zamanlarım var senınle..

Yasanmadılar henuz bılıyorum..

Kalıtsal her rahatsızlıgım gıbı senınde bende kı etkılerını dusundukce..

İçimdeki özlem,o senın aslında daha henuz var olmadığın/var olupta henuz ‘işte ben geldım’ diyemedığın  zamanlarda..

Devrık cumleler bana her zaman haz verdı..

Cogu zaman beceremesem bıle yaptım ıste..

Konustum..

Konustum ama konusmus gıbı yapmakda benı bır haylı yordu..

Saat 7 oldu.. benım gitme zamanım..

6/11/09