Öğretmen Güncesi - Lale

bir sene sonra ingilizce öğretmeni olacak bir bünyeyim aslında..(çok da kendimden eminim keza kpss de kimmiş de derim hiç gocunmam hafız:p) çok fazla ciddi değilim istesem de olamam..olsam da çekilmem..belki çekilirim ama olsun derim çıkarım işin içinden..hatun kişisi olmanın getirilerinden diyelim :)))

1MK ya yazmak da öğretmen olma yolundaki adımlarımdan biri gibi geldi bir anda:)) size hikayemi anlatayım bari de konuyla alakalı ilk yazım oluversin bu..zaten pazartesi günleri staj maratonuna giren bir bünye olarak size öğretmenliğin değişik açılarını da gösterebilirim..lakin 1 sene sonra elimdeki malzeme daha da çoğalacak demedi demeyin :)))

bu arada başta belirtmem gerekeni sonra belirtme huyum yine baş gösterdi bir anda :)) siz bu LaLe kim diyebilirsiniz..aslım insanbünyesi benm arada sırada başınızı şişiren bir mahlukat işte..neyse hikayemize dönelim de kafanız fazla şişmesin en iyisi...

ilkokula başladığınız yıllarda size yöneltilen tek bir soru vardır..büyüyünce ne olacaksın evladım?..ben hep öğretmen diye cevap verdim bu soruya...aslında öğretmen de diyemiyordum..r lerle ilgili ufak bir sorunum var da ayıptır söylemesi..keza hala var..ama olsun bunu da başka zaman anlatırız :D

ortaokulda iken bilal türkdönmez di türkçe öğretmenimin adı..sadece öğretmenim değil 2.bir baba akraba ne bilim bir insandan daha öteydi benm için..onunla birlikte öğretmenliği sevdm ben tekrar..ilkokulda o çocuk aklıyla verdiğim kararın ne kadar doğru bir karar olduğunu anladım..ve korudum istikrarımı..

öğretmen olma tercihimi ingilizceden yana yaptım ve sonunda üniversite son sınıfa kadar geldim ama ondan önce de bir hikayem var tabiki:)

ilk dersimi 2 sene önce 1 aralık ta erzurumdaki bir ilköğretim okulunda verdim..yaklaşık 25 tane gözleri pırıl pırıl 7.sınıf öğrencisinden oluşan bir sınıftı..30 kasımda ise çok sevdiğim kardeşim dediğim insanın istanbul-ısparta uçağında hayatını kaybettiğine dair haberi aldım..öğretmenlik belki bazıları için basit bir meslek olum zaten paso tatil yapıyorlar şeklinde yorum yaptıkları bir alandır ama siz o öğrencilerin karşısına çıktığınızda bütün dertlerinizi cebinize doldurmak zorundasınız blog okuru bünyeleri..herşeyi unutmak zorundasınız..ağlasanız da içinizden ağlamalı karşınızda duran 25 geleceğin önünde tebessüm etmek zorundasınız..canım dediğiniz insanı toprağa verdiğiniz gün dahi bunu yapmak zorundasınız işte...

işte o gün anladım mesleğimin aslında ne kadar büyük sorumluluk gerektirdiğini..ve her pazartesi yani staj günümde öğretmenler odasına ve sınıflara girdiğimde bu mesleği seçtiğim için bir daha seviniyorum...istikrarımı bozmadığım için sonuna kadar gittiğim için kendime en güzelinden bir aferim çekiyorum,dertlerimi cebime dolduruyorum ve gülümsüyorum öğrencilerime...

bu heyecan hiç yitip gitmez inşallah :)

kapandı perde...!

dipnot: yazımın başında ciddi olduğumda çekilmez olabileceğimi belirtmiştim bilgilerinize arz edilir :P =))

-Lale- (İnsan Bünyesi)

http://simsiyah1905.blogspot.com/