Öğretici Gerçekten Akıllıysa...

Öğretmenler Günü ile ilgili konuşmalarda, genelde öğretmenliğin bir sanat olduğu hatta kutsal bir yön taşıdığı vurgusu hep yapılır. Ben bunun sadece bir kavram karmaşası olduğunu düşünenlerdenim ya da en basitinden öğretmenliği yüceltmek için güzel, anlamlı, bir değer ifade eden sözcükler seçme kaygısından kaynaklandığına inanırım… Öğretmenlik çok çok önemlidir o kadar… Önemlidir çünkü, sonuçlarından kuşaklar etkilenir…

Bir gün, Eğitim Fakültelerinin Yeniden Yapılandırılması çalışmalarında dinlediğim konuşmalardan birinde sık geçen “girdi-süreç-çıktı” sözcükleri o kadar rahatsız etmişti ki, dönüşte okulumu bilgilendirirken bu ayrıntıya da değinmiştim. Öğrencinin yeni başlayanına “girdi”, mezun olanına “çıktı” denmesini garipsemiştim. Sonra, bunun, eğitim sürecini tanımlayan yaklaşımlardan biri olduğunu eğitimbilimci arkadaşlardan öğrendim.

Kıssadan hisse: Öğretmenlik söz konusu olduğunda, ne kutsallık, ne sanatsallık ne de fabrikaya işlenmek üzere mal göndermeyi çağrıştıran yukarıdaki türden terimlere hiçbir zaman sıcak bakamadım. İlk iki kavram fazlasıyla gerçek dışı, fabrika usulü terimlerse fazlasıyla gerçekçi geldi:)

Sıcak baktığım, inandığım ve en sevdiğim öğretmen hedefi:

“Öğretici gerçekten akıllıysa, sizleri kendi aklının evine sokmaya değil, fakat kendi aklınızın eşiğine doğru yürütmeye çalışır.” (Halil Cibran, Ermiş)