ellerinden, o yılların yıprattığı yanaklarından öpmeli bugün öğretmenleri ama minnetle...

Telefonla konuşmaktan utandığım için özür dilerim hocam; e-mail atmaya çalıştım ancak posta kutunuz dolu – ulaşmadı L
Bunca zamandır aramayıp da dün ihtiyaç duyduğum, bugün de özel bir gün olduğundan dolayı aramak zorunda kalmış gibi görünmekten çekinmekte haksız olduğumun farkındayım
Bu yüzden utanıyorum zaten
Haber alamadığım, arayıp sormadığım için yitirdiğimde haberimin olmadığı, çok çok sonradan öğrendiğim ve kendimden nefret ettiren bu durumun başkahramanı biricik Çetin Hoca’mla anladım ben ne tembel, ne sorumsuz, ne saygısız biri olduğunu; çok çok korktuğum yitirmekten birisi daha var ki onu da bu yazının bitiminde arayacağım, içim titreyerek, kapadığımda telefonu ağlayacağımdan emin olarak...
Öğretmenler günü kutlu olsun öğretmenlerimizin (!) müsvettelerinin değil, çocuğa hortum ile vuranların değil mesela...
Ben şanslıydım, ne cahil, ne acımasız, ne de anlayışsız bir hocam olmadı ömrüm boyunca... bizim kadar şanslı olmayabilir yeni nesil bunun da bilincindeyim;
Tek diyebileceğim,
Kendinden – kendiliğinden vererek, isteyerek, tek amaç uğruna, çıkarsız, emek ile öğreten tüm öğretmenlerimizin ellerini öperim; saygıyla el pençe divan tüm günümü önlerinde geçirmek isterim ki bir gün bari işlerine yarayalım...