Hayatımdan nefret ediyorum!

'Şu anda o kadar sinirliyim ki anlatamam'la başlayan bir cümle kurmak istiyorum..Sinirliyim,üzgünüm,kırgınım,kızgının,dopdoluyum v.s. Say say bitmez, anlatmaya kelimeler yetmez zaten şu an ki duygularımı..Eğer küfür etmesini becerebilseydim şu an hayatımın her köşesine binlerce küfür savururdum.. 'Ben böyle hayatın' diye başlayan binlerce küfür..Her şey ters gidiyor.. Evliliğim,işim,ailem her şey... Evet bak başardım sonunda bir şeylerden nefret etmeyi başarabildim..Hayatımdan nefret ediyorum!.

Geçen haftalar,ve aylarda zaten her şey ters gidiyorken,bu hafta daha da sarpasardı..İşlerim kötüye gitti,eh doğal olarak istemesem de bunu özel yaşamıma da yansıttım ..Daha sonra bütün yaptıklarına rağmen sevmekten asla vazgeçmediğim babam..Bütün yaptıklarını görmezden geldiğim.. Ama en son yaptığına,beni ve erkek kardeşimi yok saymasına dayanamamam, dahası 9 senenin içimde biriken kızgınlığı,kırgınlığı patlamama sebep oldu..Dayanamadım,tutamadım kendimi tartışmamız öyle bir boyuta geldi ki en sonunda 'beni bir daha arama bile, kızın yok senin,benim de senin gibi bir babam' deyip çıktım gittim babamın iş yerinden.:(((Çok üzgünüm,çok mutsuzum..Biz nasıl bu noktaya gelebildik,babam nasıl bu hale gelebildi aklım almıyor ya da ben bunları nasıl söyleyebildim..Off offff kocaman bir offfffff..

Bu kadar üzüntü yetmezmiş gibi,kendimi hırpalayıp bütün gece balkonda ayazda uyumadım .Boğazlarım şişti yutkunamıyorum bile..Zaten iştahımda yok..Burnum musluktan akan su misali akıyor, çocuk gibi çıktığı söylenen sesim hiç çıkmaz oldu..Bu da yetmedi dün akşam üzeri birden iş yerinin telefonu çalışmadı.. Hatta bir sorun varmış hemde kocaman caddede tek bizde..Ne internete girebiliyorum ne işlerimi yapabiliyorum.. Bu yazımı da cep telefonu denen o küçücük aletten yazıyorum tıkır tıkır ses çıkartarak...

Bu hafta daha bitmedi 3 güne bu kadar kötü şey sığdıysa, kalan 4 günümü düşünmek hatta yaşamak istemiyorum.Saat şu an 9.32 günüm çoktan başladı bugün neler olacak merak bile etmek istemiyorum..