we try to go back and make them last - geriye dönüp sürmesini sağlamaya çalışırız
all of the things we want each other to be - birbirimizin olmasını istediğimiz her şey
we never will be we never will be - hiç bir zaman olmayacağız hiç bir zaman olmayacağız
of şimdi de new slang çalıyo =)
bak bunu nerde duyduğumu söleyeyim sana, garden state diye bir filmde bir sahne
doktor muayenehanesi
oğlan asıl karakter giriyo, alıyor formları sırasını beklerken formları dolduruyor, kenardaki koltuklarda bir kız - natalie portman
dizleriniden birini altına almış biriyse sandalyeye dik duruyor, kulağında kocaman kulaklıklar
kör bir kadın giriyor içeri bunun köpeği oğlanın bacağına sarıyor, kız da kikirdeyerek "hayalarına vur yoksa asla durmaz" diyor
oğlanın cevabı "az kaldı sanırım rahatsız etmeyeyim" =)
bu köpek kadınla oradan ayrıldığında kız oğlanın yanına geliyor konuşuyorlar, kulaklıklarını takıyor çocuk formlarını doldurabilsin - kız susabilsin
sonra sıradaki şarkı öyle güzel ki - new slang - kız tutup çocuğa "bunu dinlemen lazım" diyor ve kulaklıkları kulağına takıyor oğlanın
çocuk o anda gerçekten de farklı bir yere gitmiş kadar oluyor....
ki bende verdiği his de böyle
aslında tam uzun yolculuk yapmalık biliyor musun
o yuzden de böyle bir yazı yazıcam bu gecelik de...
hep hayalini kurduğum yolculuğun planlarını sonunda gerçekleştirmek üzere yapıyorduk ve listemizdeki her madde birer birer gerçekleşiyordu hazırlık babında
elif de ben de elimizden geldiğince koşturuyorduk tüm gün
elif mesela çok sevdiği yürümekten vazgeçmişti sırf bir gün içerisinde daha fazla iş yapabilmek için
bense tersine yürümeyi kabullenmiştim her yere araçla gidilmiyor malum...
tek eksiğimiz - aslında eksik değildi bu benim için
ben kendime güveniyordum ancak elifin güvenliği için bu bir eksik haline geliyordu
tek eksiğimiz bizimle yola çıkacak ancak şoförlük edebilecek bir tanıdıktı
hareketlerimizi yargılamayacak
karışmayacak
ama sadece şoför modunda da yanımızda olmayacaktı
yani kafa biri lazımdı
ki bu elif ve ben için bulması çok zor bir şey
çok uzun zamandır ilgimi çeken bir arkadaşım vardı eski çalıştğım yerden
hatta daha önceki heveslenmemizde beni tersleyerek, aklınca doğruları göstererek tüm hevesimizi kursağımızda bırakmıştı
dolayısı ile bir nevi borçluydu =)
araba da kullanması bilmek ne kelime, saatlerce kullanabiliyordu ki yorulduğunda ya da ben miyavladığımda yer değişeceğimize söz vermişti
çünkü bu sefer kendisi de istiyordu böyle bir yolculuğa çıkmak
aslında nerede ne zaman durup neler yapabileceğimizi araştırmamıştık
eğer ki canın bildiği bir yerler varsa uğrayabilirdik ama elifle benim için önemli olan tek şey yolda ve birlikte olmaktı
bir süreliğine bir şeyler ve bir yerlerden uzakta olmaktı
arabayı kiraladık elifle, ağzımız yüreğimizde canı almaya gittik - çünkü ben kullandım =)
ve sonrası
sadece bu yol için sadece geçeceğimiz dağ veya bayırlar için özel cd ler hazırlamıştım
her dönemeçin farklı bir şarkısı vardı
tek odağım resmen bu olmuştu
*** can mutlaka izlemen gereken bir dizi var -- niye mutlaka diyorum bilmiyorum ben bayılıyorum diye başkaları da bayılacak değil aslında farkındayım ama... izlemen gerek ***
yola breath me ile başladık
elifle bir yerleri terk etme fantezimiz hep olmuştu, şarkı tam uyuyordu istanbul'dan ayrıldığımız noktaya, aslında hareketli seven cana göre miydi bilemiyorum
ama son zamanlarda biraz biraz alıştırmıştım böyle şarkılara kulaklarını
ayrı ayrı nerelerde ne boklar yedik anlatmayacağım
ama
tüm yol boyu
tek bir tartışma yaşanmadı inanırsanız...
yolculuk ve tatil iki (bizim duurumumuzda fazla sayıda) arkadaşın birbirinin gerçek yüzünü görmesi dolayısı ile çoğunun da kavga etmesi demekti o zamanlar
halbuki
saygı sınırı olduktan sonra
kimse başkasına karışmadıkça ve kendisine karışılmadıkça
yani özgür olundukça
her şey yolunda gidebiliyor
elifle üstsüz denize girebilmemiz gibi
canın istediği zaman kenara çekip arkasını dönüp tam dibimizde işeyebilmesi ya da istediği cifıra yolda laf atabilmesi gibi =)
isteseydi birilerini ayarlamasına yardım da ederdik aslında mesela...
tek anlaşmamız arabaya kimseyi almamaktı sanırım
bu konuda da başarılıydık
nerede tanışırsak malum kişi ile, işimizi orada görüyorduk
ne mutlu ki elifim de hayatında gerizekalı birinin varlığı olmadan katılmıştı yolculuğumuza
onca zaman sonra
sonuçta bir ay sürmüş gibi gelen bir hafta geçirdik üçümüz, söylediği kadarı ile can da memnundu ve ben ona inanmayı çok uzun süredir becerebiliyordum
ne kadar zor güvenebilirken hem de=)
sorun ne biliyor musunuz
geri dönüşte
hepsi sanki değersizmiş gibi görünüveriyor
kendinizi zorlayıp da farkına zorla vardırmazsanız
halbuki o yaşanan her şey
damarımızda vücudumuzda ve ruhumuzda bir iz bıraktı ve bu iz uzun zamandan sonra iyi bir izdi...
bunlar varken, bu şekilde faydalanabilecekken döndüğümüz şehrinin sabah saatlerindeki hava kirliliği yüzünden somurtmak niye
en az 1 hafta gevrek gevrek sırtmak gerekmez mi?
ki ben de can da o salak yerden ayrıldığımızdan beri istanbul'a karşı daha sabırlı, hayata karşı daha güleryüzlüyüz
elifse sonunda sonuncu sınıf oldu
3 ümüz için de bir eksi kalmadı eskisi kadar...
anılar elbette sürekli varlar,
benim için geçtiğim sokakların hepsinde bir anı biraz da acı var çünkü çok fazla anlam yüklerim her şeye
can içinse mutlaka yine belli başlı yerlerin verdiği sancı vardır
ama
istanbul istanbul du
benim ufaklıktan bu yana
elifin lisedeki
canınsa büyüdüğü zaman boyunca
aşık olduğu istanbul
yobazlaşmış
yakılmış yıkılmış
virane istanbul du
insancıkları
pahalı hayatı ile
istanbuldaydık
ve istanbulu seviyorduk
sen olmasan elbette cesaret ederdik ama Elifimle sonumuz ne olurdu bilemiyorum =)
0 Yorumlar