Biliyor musun?

Biliyor musun neden hep yarım kalıyor şarkılarımın dudaklarımdan süzülüşü?...
Kuşlar misali uçacakken ansızın hevesi kaçan bir çocuk misali bükmem dudaklarımı ...
Biliyor musun neden, nedenlerin bende ki bitimsizliği?
Ve bir başıma sayarken kaldırımları kelimelerle oynar bulmam benliğimi...
Sessiz bir dinleyişe hapsedilmiş bir zaman diliminin parmaklıklarının ellerimde ki terli hali,
senin bende ki bana hapsolmuş halin gibi...
Beklemem anın yerle bir olmasını senin suskunluğunu bozan kıyameti dilemeyi,
Bu kez dediğim ve belki de dökülürken harfler dudaklarından tek tek toplamayı...
Şekillendirmek istemedim dünyayı yada yeniden inşa etmek.
Bu kez dedim ve tek,tek topladım dudağından dökülen harfleri;
Yeniden olsun yeni kelimeler olsun istedim,
Kulaklarımın çığlıklarını duyayım istedim,
Süslemedim biz dedim sadece.
Senin beni bana hapsettiğim o parmaklıkların rengini değiştirmek istedim sadece,
göğün o kıskanılası rengi olsun istedim.
Göğe dokunmak değil,gözlerinde demlenmek; benim gökyüzüne süzülüşüm dü zaten.
Ve biliyor musun neden özgürlüğü sen yaptığımı?
Sensizliğin nefesimi tutmak eylemi olduğunu ve bunun hücrelerime intihar izni olduğunu;
Kocaman harflerle bağırıyorum,
yok sadece seslendim sensizliğin bana yaptığı çarpma etkisinin yankısı bu...
Göğümdün yerimdin
Yeşilimdin mavimdin
Siyahımdın beyazımdın
Bendin...
Aldığım nefesler adedince ağırlık yapandın benliğimin her zerresine
Neden, hep yarım kaldım demelerimin son durağı oldun?
Ve neden nokta ol istedim?
Bitsin diye; bende ki bu senden olan, adı kimsesizlik olan yalnızlık diye...
Bilemedin.