bak yine ağlıyor Albinia.. gözleriyle kısık baktığında hep bunu yapıyor biliyorum.. belli etmemek için çırpınsa da Nicci; zafer şarkılarıyla eşlik etmiyor ona.. Ermenilerin yaşadığı acılardan dolayı hüzünlü, yavaş adımlarla yürümeyi tercih ediyor ve kapıları daha sessiz kapatıyor artık.. Kaddafi'nin kızlarından biri olmadı o.. incilini göğsüne bastırıp ilahiler söylüyor.. bir gün Bruno Berardi ile karşılıklı sohbet etmek istiyor.. Rosalie (gül gibi) koktuğunu söylüyorlar.. seviştiği erkekler bu yüzden fazla yaklaşamıyor ona..
kırgınlığı dudaklarının beklentisiz titreyişlerinden hissediliyor.. annesinin ölüm yıldönümünü,bir yılın dönümü olarak görmediği için hatırlamıyor.. çünkü o acı hala ojesiz tırnaklarında..
ansızın kapı açılacakmış da esta'ya kucak açacakmış gibi bekliyor..
kırgınlığı dudaklarının beklentisiz titreyişlerinden hissediliyor.. annesinin ölüm yıldönümünü,bir yılın dönümü olarak görmediği için hatırlamıyor.. çünkü o acı hala ojesiz tırnaklarında..
ansızın kapı açılacakmış da esta'ya kucak açacakmış gibi bekliyor..
şimdi pembe manolya'yı andıran ayaklarıyla Garda gölünde yürüyor, Albinia..
){kind=link}