neden öldürüldü diyorlar..sanki diğer ölümler nedensizmiş gibi..oysa bu ülkede ibneysen öldürülme oranın diğer ülkelere nazaran daha yüksektir ve yaş gününü sormadan verdirirler son nefesini..
ibneysen ailene söyleyemezsin..hacı- hocalara kadar götürüp saç telini, muska üzerine muska yaptırırlar..arkadaşların bilmek zorunda değildir..öğrendikleri an; uluslararası sularına girmez, surlarından kaçarlar..bir anda mülteci olur hepsi..kendin olmayı bir yana bırakıp anne ve babanın eli tesbihli evladı oluverirsin..bir de kız buldular mı tüm görevlerini yerine getirmiş gibi narenciye sıkacaklarına ödedikleri son taksitle, ömürlerinin son vadelerini beklerler..
şehrin saatleri bozulmazken, evindeki zaman durmuş gibi gelir.. çocuk sahibi olmuş bir halde karının gelinlikli hallerini anlatan fotoğraf karelerine bakarken bulursun kendini..nasıl geçti habersiz diyemeden akıp gitmiştir yıllar..yani sen ben'liğini bir kenara koyup şehrin arsız zamanlarına aldırmadan, kol saatinin ağır aksak akışına ayarlarsın bitmekte olan ömrünü..
tırnak akşam kesilmez diyen büyükannenin ne kadar doğru söylediğini düşünür, klasik bir Türk ailesinin yapması gerekenleri yapmakta olduğunun farkına varırsın..tıp kı yıllarca takılı kalan bir plak gibi..
daha sonra; yürüdüğünü zannedip yürüme bandında olduğun yerde sayıkladığının farkına varırsın..aşık olamadan geçmiş ömrünün, merdiven altı korkularıyla, batıl inançların altına gömüldüğünü hissedersin..daha önceleri küçük fotoğraf karelerine sığan çocukların o karelere sığamayacak kadar büyümüştür artık..ve sen; seni adam yerine koymayan bu ülkenin gündemini izlerken bulursun kendini..
birgün yapamadıklarına inat, aşık olmak için çıkarsın sokaklara, ardında kalan yıllarda neden öldürüldüğünü sorarlar..sanki diğer ölümler nedensizmiş gibi..
"bu makale; eşcinselliklerini, ailelerinden, arkadaşlarından ve toplumdan saklamak zorunda bırakılan arkadaşlarıma adanmıştır.."
