
Sen dünyadan koptun mu hiç? diye sordu adam karşısında duran kadına. Adam öfkeliydi onu terk eden kadına.
Kadın, kararlı bir ifadeyle ve sert bakışlarla baktı adama. ''Hayır'' dedi. ''Ben hiç dünyadan kopmadım''.
''Çünkü, hep başkalarını düşünmek zorundaydım.''
Kendimi bırakamadım çünkü kendimi bırakıp dünyadan kopmam için uygun ortamı bulamadım. Hep bana ihtiyacı olan insanları düşündüm'' dedi kadın ve oturduğu masadan gözyaşları içinde kalktı.
İhtiyacınızdan fazlası sunulur bağzen önünüze ama taşıyabileceğiniz yükten fazlası yüklenir hep omuzlarınıza.
Bir günlüğüne dünyadan kopmak isteseniz de olmaz.
size sırtını yaslayan insanları düşünürsünüz hep.
Siz hep bir eli tutmak zorundasınızdır. Sizin elinizi tutan olmaz.
Siz hep birilerinin sırtına yastık olursunuz. Ama sizin sırtınız hep boşlukta olur düşemessiniz.
Siz hep kendinize tutunursunuz düşmemek için.
Hep başkalarını düşündüğünüz için varsınızdır belkide.
Siz hep yaslanılacak sağlam bir omuz, ısıtan sımsıcak bir el olursunuz.
Sırtınız hep boşta düşmemek için kendinize tutunursunuz.
Ne güçlü bir insan der arkanızdan insanlar.
Ne kadar güçsüz olduğunuzu bilmezler aslında.
Hayatta sağlam durmaya çalışmak kadar zor bir şey yoktur belkide. Güçlü olmaya çalışmak ne zordur aslında. Bir kere dünyadan kopmak istesenizde olmaz. Çünkü siz, düşünmek zorunda olduklarınızın dünyası olmuşsunuzdur artık. Düşmek için kendinizi bırakmak için, Dünyandan kopmak için artık çok geçtir.
Yazan: Siyah Kelebek
4 Yorumlar
evet yazınızın sonunda dediğiniz gibi hayata sağlam durmak kadar zor bir bişey yok. başkalarına yastık olmak çok güzel bişey ama çokta yıpratıcı ama bazen arada bir dünyadan kopmak gerekir diye düşünüyorum...
saygılarımla...