ÇOCUK

Kandırdılar seni çocuk..sen masumluğunu, en değerli hazineni saklarken..dediler ki;bir gün bitecek bu işkence..insan insanı öldürmeyecek, savaşlar çıkmayacak..inandın sen bunlara çocuk..öyle inandın ki; savunduğun tüm sözcüklerinin adına, ardında inandıklarını bırakarak gittin..
hep seni öldürdüler çocuk..bir tek seni ezip geçebildiler..minik ellerinde ve bedeninde güç yoktu, bildiler.."gelecek" diye bildiğin beklediğin oyuncaklarındı,yiyebildiğin ise; kuru ekmek..küçücük bir dünyanın içinde hayal nedir bilmezken, kül kokan çarşafların içinde, salladılar seni..
masal kitapların hiç olmadı..ucu açılacak kaleminde..
kimseler görmedi seni ama görmüş gibi yaptılar çocuk..sen Ermeniydin; sen yahudi, sen filistinli, sen Türk, sen kürt, sen bosnalı ve nicesi..üzerine giyecek elbiselerin hiç olmadı..yardım bile bir yere kadardı, yine kendi yıldızlarının altında yaşadın..bir an hatırlandın, insanlar geldi, sarıldılar sana..sonra unutuldun..
şimdi yağmur yağıyor, üşümekten utanıyorum çocuk..sen oralarda bir yerlerde çıplaksın diye..hayatı bir resmin içine sığdırmak istiyorum ama sadece güzel yanlarını yapmayı, olmuyor çocuk..kullandığım her sayfa büyük geliyor..minik ellerinle bir dünya yarat bizim için içinde silahların konuşmadığı ve sadece iyi insanların olduğu..
ama biliyor musun bir yerlerde gerçekten yardım edecek abiler var sana..hiç unutmayacak unutulmanı sağlamayacak..onlar geceleri gelirler kapına, sen uyurken yani, ellerinde o dünyayı yaratacağın katıkları kalemleri giysileri getirirler..adlarını bilmezsin neye benzediklerini de..kandırmazlar seni..savaşlar bitecek de demezler..bir daha gelmek üzere dualar bırakırlar sana ve şarkılar söylerler özgürlük adına..