En güzel ev

Kapiyi actigimda karsimda hic tanimadigim bir kadin duruyordu. Ev benim degil , dogum yapmak icin hastaneye giden yakin akrabamiz Nesrin`in eviydi zaten:)

Bize hosgeldine gelmis.
Biraz hosbes derken, kadinla kirk yildir tanisiyormus gibi olduk.
Duymustum daha önceden Karadeniz insaninin sicak kanli olusunu.
Simdide sahit oluyordum.

"Aksama yemege bizdeyiz" dedi giderken.
" Zahmet etmeyin"dememizi duymadi bile.

Gittik bizde kirilmasin diye. Pis bir huyum vardir benim, bilmedigim bir evde yemek yerken zorlanirim.
Hani evi daha önceden görmüs olsam gönlüm rahat edecek ama dedim ya kadini ilk kez gördüm. Insallah temizdir evi, yoksa su bile icemem ben.
Yemesem kadina karsi saygisizlik olur. "Ne yapsam Allahim?"
Huysuzluk iste.
Halbuki "bir insanin evi pis bile olsa yemegi daima temizdir" derdi rahmetli babaanem.
Öyle ya kendisi de yiyecek sonucta.

Iste bu endiselerle gittim evine kadinin.

Derme catma evinin kapisinda karsiladi bizi.
Yüzünde o güzelim gülümsemesiyle.

"Buyurun" dedi. Icerden mis gibi yemek kokulari gelen evinin kapilarini ardina kadar acarak.
"...kusura bakmayin, bizim ev biraz derme catma, ama bes cocuk okuttum ben. Eve degil cocuklara yatirim yaptik .Eh ciftcilikle de anca bu kadar oluyor. Ama hepsini birer meslek sahibi yaptik. Onlar okusun istedik, bizim gibi olmasin. Her kurusumuzu cocuklarimizin okumasi icin harcadik ya, bizim fakirhanemiz de bize yetiyor iste."

Az önce "derme catma" mi dedim o ev icin ben.
Yanilmisim. Gördügüm en güzel evlerden birisiydi o ev:)

Not: Ev tertemiz, yemekler harikaydi.